ს ც ე ნ ა

ყველას თავისი ტრაგედია აქვს.
ყველა თავის კომედიას დგამს.
ყველა თავის სატირულ როლს თამაშობს.
ყველას თავისი დრამის თეატრი აქვს და
ყველა თავად არის სცენარის ავტორი.

მაყურებელი კი აფასებს ჟანრს, შესრულებას და უკრავს ტაშს სუბიექტურად.

ბევრს სხვისი როლი მეტად მოსწონს ვიდრე თავისი.
ზოგი თავის როლს საერთოდ არ თამაშობს და მხოლოდ მაყურებელია.
ძლიერებს მთავარი როლი აქვთ. სუსტებს მეორეხარისხოვანი.
ვიღაცას მეტად უმართლებს.
სხვას ბრძოლა ერგო როლად.
საბოლოოდ ყველა იმ აღიარებას იღებს რაც ითამაშა.

არჩევანი ყველას აქვს.

მათ შეუძლიათ შეარჩიონ ჟანრი, როლი და სტატუსი.
მათ შეუძლიათ თავად შექმნან თავიანთი წარმოდგენა. ითამაშონ ისე როგორც უნდათ და არ დაელოდონ ოვაციებს.

საბოლოოდ მაინც ყველას თავისი სოლო სცენა აქვს...